Famoonevis گاهی برای رسیدن به آرامش باید نوشت
| ||
باید بنویسی... گاهی باید چیزی شبیه به یک عاشقانه بنویسی و خودت مخاطب خاص خودت شوی
باید با خودت خلوت کنی و صادقانه خودت را قضاوت کنی...باید ببینی با دلت چند چندی؟ اگر دلت از خودت راضی باشد هیچ چیز نمی تواند آزارت دهد...
بگذار تا دلت همه حرف هایش را بگوید؛حتی اگر زندگی ات را به یک سناریو ی دراماتیک یا یک تراژدی سوزناک تبدیل کرد. بگذار خالی شود از همه ی بدی ها و ناملایمات زندگی... وقتی خوشبخت شدی و برای خودت برو بیایی پیداکردی نوشته هایت را مرور کن تا فراموش نکنی از کجا به کجا رسیدی، تاخودت را گم نکنی، تا برای آدم هایی که هر لحظه کنارت بودند و تو را به سمت خوشبختی بردند خودت را نگیری؛ تا غرورت آنقدر رشد نکند که خودت را نابود کند... آدم ها خیلی فراموش کارند...گذشته ها و قول ها و خوشی هایشان را فراموش میکنند؛ حتی گاهی آدم های خوب زندگیشان را هم به فراموشی می سپارند. بنویس تا فراموش نکنی آدم ها را ، قول هایت را ، تلخی ها و شیرینی های گذشته ات را ... بنویس و بگذار نوشته هایت تجربه شوند برای دیگران...
بنویس تا هر زمانی که خواستی تغییر کنی یادت نرود تو همان انسان عادی دیروز بودی که حالا بزرگ شدی...
آنقدر به اطرافیانت خوبی کن تا روزی که برای همیشه با دنیا و تعلقاتش وداع کردی کسی باشد که دلش برات تنگ بشود... نام نیکو گر بماند ز آدمی به کزو ماند سرای زرنگار
پ.ن: مهربان باشیم و مهربانی رو بهم یاد بدیم باورکنید همه ی ما یه روز میریم. پس چه بهتر جوری بریم که یادمون لبخند بشه بر لبها نه غصه بر دلها عکاس و نویسنده : فاطمه سادات مخبر 3:38 بعد از ظهر 1395/5/28 خورشیدی
[ پنج شنبه 95/6/4 ] [ 3:44 صبح ] [ فاطمه سادات مخبر ]
|
||
[قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |