سفارش تبلیغ
صبا ویژن
قالب وبلاگ

Famoonevis
گاهی برای رسیدن به آرامش باید نوشت 
لینک دوستان

باید بنویسی...
همه ی احوالاتت را...
باید از رنج ها و مشقت هایی که کشیده ای بنویسی و از خوشی ها و خنده هایت ...
حتی گریه هایت را روی کاغذ پیاده کن...
از آن لحظه ای بنویس که اعصاب دلت خط خطی بود.
از زمانی بنویس که بهترین اتفاق زندگی ات رخ داد.
آدم ها فراموش کارند...
بنویس تا محبت های بی پروای دوستانت از خاطرت نرود.

گاهی باید چیزی شبیه به یک عاشقانه بنویسی و خودت مخاطب خاص خودت شوی


باید برای خودت یک فنجان شیرکاکائو ی داغ بریزی،یک گلدان گل بیاوری و عاشقانه با خودت خلوت کنی...
برای خودت نامه ی فدایت شوم بنویسی و پاسخ دهی...


گاهی باید خودت را بیشتر از همه دوست داشته باشی...

باید با خودت خلوت کنی و صادقانه خودت را قضاوت کنی...باید ببینی با دلت چند چندی؟

اگر دلت از خودت راضی باشد هیچ چیز نمی تواند آزارت دهد...
حتی حس حسادت یا تنفر دیگران...


اصلا اگر تو خودت را دوست نداشته باشی چگونه دیگران را دوست خواهی داشت؟!!


بنویس حتی اگر شده در حد یک سلام و احوال پرسی ساده...
بگذار تا قلم روی کاغذ برود...خودش راهش را پیدا میکند.

بگذار تا دلت همه حرف هایش را بگوید؛حتی اگر زندگی ات را به یک سناریو ی دراماتیک یا یک تراژدی سوزناک تبدیل کرد.

بگذار خالی شود از همه ی بدی ها و ناملایمات زندگی...
آن وقت تو میمانی و خاطرات خوب و یک دنیا حس خوشبختی...

وقتی خوشبخت شدی و برای خودت برو بیایی پیداکردی نوشته هایت را مرور کن تا فراموش نکنی از کجا به کجا رسیدی،

تاخودت را گم نکنی،

تا برای آدم هایی که هر لحظه کنارت بودند و تو را به سمت خوشبختی بردند خودت را نگیری؛

تا غرورت آنقدر رشد نکند که خودت را نابود کند...


آدم ها خیلی فراموش کارند...گذشته ها و قول ها و خوشی هایشان را فراموش میکنند؛

حتی گاهی آدم های خوب زندگیشان را هم به فراموشی می سپارند.


بنویس تا فراموش نکنی آدم ها را ، قول هایت را ، تلخی ها و شیرینی های گذشته ات را ...

بنویس و بگذار نوشته هایت تجربه شوند برای دیگران...
با مردم مهربان باش درست مثل همان آدم های مهربان زندگی ات...


نگذار گذر زمان عوضت کند...
به هرجایی رسیدی یادت باشد توهمان آدم کوچک دیروز بودی...
به خاطر داشته باش که همه چیز از همان لحظه ای آغاز شد سختی های زندگی ازت را فراموش کردی...


بنویس تا هیچ وقت یادت نرود که از کدامین گذرگاه ها عبور کردی و کجا و چگونه قدم گذاشتی.

بنویس تا هر زمانی که خواستی تغییر کنی یادت نرود تو همان انسان عادی دیروز بودی که حالا بزرگ شدی...
پس برای انسان های عادی دیگر کلاس نگذار؛آن ها هم یک روز عین تو بزرگ می شوند،و شاید بهتر ازتو...


پس هر چقدر هم که بزرگ شدی همان انسان ساده ی دوست داشتنی بمان.

 آنقدر به اطرافیانت خوبی کن تا روزی که برای همیشه با دنیا و تعلقاتش وداع کردی کسی باشد که دلش برات تنگ بشود...
و بگوید: یادش بخیر...چه انسان مهربان و شریفی بود؛*
خدایش بیامرزد.*


گل تقدیم شما نام نیکو گر بماند ز آدمی

                   به کزو ماند سرای زرنگارگل تقدیم شما


 


 


پ.ن: مهربان باشیم و مهربانی رو بهم یاد بدیمتبسم

باورکنید همه ی ما یه روز میریم.

پس چه بهتر جوری بریم که یادمون لبخند بشه بر لبها

نه غصه بر دلها


عکاس و نویسنده : فاطمه سادات مخبر

3:38 بعد از ظهر

1395/5/28 خورشیدی

 


[ پنج شنبه 95/6/4 ] [ 3:44 صبح ] [ فاطمه سادات مخبر ]
.: Weblog Themes By SibTheme :.

درباره وبلاگ

اِلهی اِنَّ رَجائی لا یَنْقَطِعُ عَنْکَ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ نویسنده , عکاس , طراح آلمان♥ایران
آرشیو مطالب
امکانات وب